- oxumuş
- okumuş
Azərbaycan-Türkiyə lüğət. 2009.
oxumuş
Look at other dictionaries:
oxumuş — f. sif. Təhsil almış, məktəb qurtarmış; təhsilli, savadlı. Oxumuş qız. – <Kətxuda> bilirdi ki, İnmirə camaatının şəhərdə yaxşı iş bilən, oxumuş adamları vardır. N. N.. // İs. mənasında. Nə əhlimizdə ayıqlıq əlaməti görünəydi; Nə bir para… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
danəndə — is. <fars.> klas. Bilici, bilikli, oxumuş. // Sif. mənasında. Qəmərin çox oxumuş, danəndə bir dayısı var idi. (Nağıl). Bir danəndə adam təyin olunsun Bakıda olan ədliyyə məhkəməsinə . . fəhlələr tərəfindən. . N. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şennix’ — (Ağdərə, Bolnisi, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Gəncə, Goranboy, Hamamlı, Xanlar, Qazax, Oğuz, Tovuz, Yevlax) bax şenniy. – Mən aşaxkı şennix’dənəm (Qazax); – Buranın mə:limnəri də elə bu şennix’dəndilər (Gəncə); – Elə şenniyin kötüyü bizix’… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
basəvad — f. və ə. savadlı, oxumuş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mədəni — ə. 1) şəhərli, qəsəbəli; 2) oturaq, köçəri olmayan; 3) mədəniyyətin yüksək səviyyəsində olan; mədəniyyətli; 4) təhsilli, oxumuş, elmli; 5) mədəniyyətə mənsub olan, mədəniyyətlə əlaqədar olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əhl — ə. 1) sakin, yaşayan; 2) sahib, malik; 3) sözəbaxan, deyilənə qulaq asan. Əhli Allah dindar; əhli beyt peyğəmbərin ailə üzvləri; nəsli; əhli bəsirət zəkalı, gözüaçıq; əhli cəhan dünyada yaşayanlar; əhli cəhl cəhalətdə olan; nadanlar; əhli cənnət… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
açıqgəzən — sif. Çadrasız, çadra örtməyən. <Bəşir> . . dediyini yenə də deyir: mən oxumuş, açıqgəzən azərbaycanlı qızı alacağam. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alim — <ər.> 1. is. Hər hansı bir elm sahəsində mütəxəssis olan adam. Azərbaycan alimləri. Dünyada tanınmış alim. Alimin adını fikir tarixində ölməzləşdirən onun elə bir az da şairliyidir. 2. sif. Elmli, bilikli, məlumatlı, çox oxumuş. Alim adam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bədxah — sif. <fars.> Başqasının pisliyini istəyən, heç kəsin yaxşılığını istəməyən; qərəzkar (xeyirxah ziddi). Bədxah adam. – Bəzən oxumuş rəfiqi bədxah; Tədbirimi çaşdırıbmış, ey vah! M. Ə. S.. <Şah> zəng edənin mütləq bədxah adam olduğu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəy — is. 1. Tarixən Qafqazın müsəlman əhalisi arasında zadəgan təbəqəsinə mənsub olan, zəngin, irəli gələn şəxs. Alimdə əməl yox, bəydə ədalət. Q. Z.. Bağın, əkinin xeyrini bəylər görəcəkmiş; Toxm əkməyə dehqanları neylərdin, ilahi?! M. Ə. S..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cəlayi-vətən — <ər.> Vətənindən ayrı düşmüş, dərbədər düşmüş, həyatını qürbətdə keçirən. Cəlayi vətən olmaq – vətənindən ayrı düşmək, yurdsuz yuvasız olmaq, qürbətə düşmək, dərbədər düşmək. <Qurbani:> Nə müddətdi cəlayi vətən olmuşam; Baş götürüb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
